20 t/m 24 maart. On tour to Lovina

Pagi! (Mogge)
De dagen vliegen voorbij. En alles gaat steeds meer vanzelf. Zo breng en haal ik mijn was. En ik moet zeggen dat bevalt mij prima! Voor een kleine €3,- breng je ruim 2 kilo was weg. Ook het eten smaakt me nog steeds. En de taal ga ik een (klein) beetje verstaan.
Vandaag donderdag was het heel slecht weer. De hele nacht had het al flink geregend en de rest van de dag bleef het miezeren. Daardoor waren er denk ook weinig kinderen op school. Dus tijd om wat klusjes op te pakken. Gekeken naar het ontwikkelingsmateriaal enz.
Smiddags kregen de tieners een workshop dromenvangers maken. Deze verkopen ze dan weer in de shop. Heerlijk met z'n allen freubelen.
Vrijdag was het gelukkig weer wat drukker op Sjaki. Ik kon mee kijken in een klasje die ik nog niet eerder had gehad. Ook weer ontzettend leuk. Langzaam krijg ik door welke dingen eruit de cultuur zijn en welke dingen er verbeterd kunnen worden. Ik durf langzaamaan wat tips/ advies te geven. Vooral rustig aan. Want zo gaat het hier met alles: 'pelan, pelan'.
Tussen de middag eten we op school.Dit wordt klaargemaakt door de kok met hulp van de tieners. Iedere dag is het iets anders maar altijd rijst.
Vrijdagavond was het tijd voor weekend! Ik ben in een salsa tent beland. Heb me zelfs aan een dansje gewaagd, haha.
Zaterdagmiddag zijn we met een paar meiden van Sjaki erop uitgegaan. Na 40 minuten rijden kwamen we in de middle of nowhere uit. Daar was een hippe strandtent met zwembad aan zee. Heerlijk een paar uurtjes gelegen. Ik moest alleen optijd weer weg want moest hosten in de warung. Dat hosten is best grappig. Je werkt samen met een Balinese kok, serveerster en een tiener. Ik spreek de gasten aan over de stichting. Als mensen geïnteresseerd zijn dan geven we een rondleiding. Ook weer erg leuk om zo met andere toeristen in aanraking te komen.
Zondag ben ik vroeg opgestaan want ik ga deze week onverwachts naar het noorden. In Singaraja zit een dependance van Sjakitarius.
Wat een prachtige rit ernaar toe was het! Dwars door de bergen. Zulke mooie uitzichten, dorpjes en vooral vriendelijke mensen.
Singaraja is best een grote stad. Wij hebben ervoor gekozen in Lovina te verblijven. Dit is een verzamel naam van allerlei kleine dorpjes hier in de omgeving. We hadden niks van te voren geboekt en zijn op de bonne fooi ergens heen gegaan. Helaas was het eerste hotel te duur. Dus op naar de volgende. Deze vonden we te armoedig. Uiteindelijk kwam er een man op straat naar ons toe en die wist wel wat. En na de kamer gezien te hebben en wat onderhandelen over de prijs verblijven we in een homestay aan strand met een zwembadje!
Ik hoor jullie denken: wie zijn 'we'? Ik ben met Amber. Zij is hier voor stage en ging deze week naar Singaraja. Ik zou eigenlijk volgende week gaan maar dit kwam onverwachts beter uit.
Gisterenmiddag zijn we Lovina gaan bekijken. Lovina is een klein badplaatsje. Het stelt niet heel veel voor. Maar er zitten leuke eettentjes aan zee. Ook zijn er wat souvenierswinkeltjes. Er zijn wel wat toeristen maar niet heel veel. Volgens mij zitten die vooral in de resorts. Vandaag dus voor het eerst meegekeken hier in Singaraja. Ook hier zijn weer super lieve, ondeugende kids. De school is niet zo groot, 25 kinderen en bestaat ook nog niet zo lang. Maar mijn eerste indruk is goed! Er zijn 2 klasjes en een groep tieners. Ik heb vandaag meegekeken in 1 van de klasjes. Dit was een structuurklas. Einde van de ochtend gingen we met alle kinderen muziek maken. Zo goed om te zien wat muziek met mensen doet. Iedereen doet op zijn manier mee en maakt plezier.
Na de lunch gingen we op huisbezoek. We kregen weer van alles aangeboden. Ik blijf dat toch wel heel bijzonder vinden. Had ik al verteld hoe een huisbezoek in zijn werk gaat?
De kinderen doen meestal 2 werkjes. De teacher vraagt ondertussen dingen aan de ouder. Opvallend is dat de hele familie erbij betrokken is. Vaak komen opa en oma erbij zitten of andere kinderen. De meeste mensen vinden het toch wel erg interessant als er bezoek is.
Na het huisbezoek zijn Amber en ik doorgereden naar de watervallen. Dus weer de bergen in. Eenmaal aangekomen moesten we nog een stukje lopen en vooral wat trappen af maar het was het waard! Amber en ik dachten dat de weg terug wel simpel was. Toch kregen we het voor elkaar anders uit te komen. Het grappige is als je ook maar even stil staat om te overleggen, staan er meteen een paar mensen om je heen die je willen helpen of een stukje met je mee willen rijden om je opweg te helpen. Maar volgens mij vallen wij ook wel op. Er zijn hier bijna geen blondies op een scooter. Sowieso zien we bijna geen toeristen.
Morgen gaan we vroeg op. We gaan eerst dolfijnen spotten voordat we naar school gaan.
Ik ben benieuwd wat de rest van de week ons brengt. Ik ben morgen 2 weken op Bali en de tijd gaat zo snel. Elke dag gebeurd er wel wat. Ik moet mijzelf ook echt in de armen blijven knijpen zodat ik bewust blijf wat ik allemaal zie en meemaak.
Ik denk ook echt dat ik dingen vergeet op te schrijven.
Dus jullie horen snel weer van mij zodat ik niks kan vergeten!


Ps. Sorry voor de spelling. Mijn ipad verrast me soms met andere woorden.

Oja en de foto's komen snel van de afgelopen dagen. Deze staan nog op een USB.