Hoera, ik ben in Bali

Dinsdag 11maart, 23.00uur en ik lig gedoucht en wel in bed. Gisteren om 18.00 uur was ik nog op Schiphol. Na een toch wel hectische middag want had een lichtelijk telefoon probleempje maar uiteindelijk opgelost (dank je Daan en iedereen die is gebeld om het probleem op te lossen)
En iedereen bedankt voor alle lieve succes appies, kaartjes en telefoontjes. Het kwam er niet meer van om terug te sturen.
Mijn reis ging erg voorspoedig al vlieg je er toch wel 17 over. Wat mij meteen al opviel is dat echt iedereen met je praat omdat je alleen bent.
Ook had ik nog een klein bloopertje op Schiphol. Ik had uiteindelijk toch besloten mijn oude tel te gebruiken maar moest de sim 'even' overzetten. Toen hij er uitschoot vloog hij door de lucht en mijn mede reizigers konden op de knietjes om te helpen zoeken, oeps!!!! En ja, ik hoorde me ouders vloeken, haha!
In het vliegtuig geen tijd om te rusten want de stewardessen maar vooral veel stewards hadden het er maar druk mee om ons lekker te voorzien. Ook keuze genoeg uit films. Zo heb ik alle laatste Nederlandse bioscoopfilms gekeken. De een nog beter dan de ander;)
In Singapore ging de tussenstop lekker soepel. Alle tassen moesten eruit en mochten na een loopje in de slurf weer door de scan. Natuurlijk wel met al je apparaten uit je tas.Het houdt je lekker bezig.
In Bali aangekomen moet je ook voor alles wat invullen: Wat kom je doen, wat heb je mee enz. Gelukkig liepen ook die formaliteiten soepel en snel. Eenmaal in de aankomsthal aangekomen was het meer een uitdaging. Ik moest een taxichauffeur zien te vinden met mijn naam op een blaadje. Ik hoor jullie denken, dat kan niet moeilijk zijn........ Wel dus als het er 100 zijn. Allemaal kleine Balinese mannetjes met een bordje voor. Gelukkig vond ik mijn naam. Het was de chauffeur van de opvang. Hij had zijn kinderen mee. En zo galant als ze zijn namen zij mijn koffers over. Ach, die armen kinderen. Mijn koffers zitten natuurlijk weer tot aan de nok toe vol waardoor ze hem bijna lieten vallen.
In de taxi begon het avontuur pas echt. Echt alles rijdt door elkaar en iedereen wilt de snelste zijn. Er geldt eigenlijk maar 1 regel: alles mag in het verkeer. Ook moest ik weer even wennen dat alles links rijdt. Af en toe heb ik mijn ogen maar even dicht gedaan omdat we bijna op een auto zaten. Na een uurtje waren we dan bij mijn home stay. De eigenaar was al naar bed maar hij had de sleutel in de deur gelaten. Mijn kamer ziet er goed uit. Een groot bed, 'keuken', douche en wc. Alles primair maar ziet er schoon uit. Ik hoorde meteen al een gekko.
Zo en dan nu slapen.
Mijn kamer heeft geen WiFi. Dus dat wordt een internetcafe zoeken. Skypen/ facetimen zal dan moeilijk gaan.